พวกเราต่างชอบ “เล่นปั้นดิน”

ในย่านธุรกิจกระแสสมัยใหม่มักจะมีพื้นที่เป็นของร้านเครื่องปั้นดินเผาอยู่เสมอโดยทั่วไปพวกเขามักจะใช้พื้นที่ไม่ใหญ่นักสภาพแวดล้อมสงบสบายชิวๆการตกแต่งเรียบง่ายอบอุ่นส่วนใหญ่ใช้เครื่องปั้นดินเผาเล็กๆที่บรรดาลูกค้าทำเสร็จแล้วแต่ยังไม่ทันได้มารับของไปเป็นเครื่องตกแต่งร้านในร้านเครื่องปั้นดินเผาร้านหนึ่งในห้างChaoyang Joy City แม้ว่าจะไม่ใช่วันหยุดแต่ภายในร้านก็ยังมีเด็กและวัยรุ่นจำนวนมาก“เล่นปั้นดิน”

เพิ่งปิดภาคเรียนฤดูหนาวเธี่ยวเธี่ยววัย8 ปีกับพ่อได้มาที่ห้าง“ปั้นดิน” มือแตะน้ำและปั้นก้อนดินพร้อมๆกับที่ฟันเฟืองเครื่องเหยียบปั้นดินเริ่มขยับดินก็ค่อยๆกลายเป็นทรงกระบอกขึ้นตามมือนี่เป็นการทำเครื่องปั้นดินเผาครั้งแรกของพวกเขาพวกเขาตัดสินใจว่าจะประดิษฐ์เครื่องปั้นดินเผาเพื่อให้แม่เป็นของขวัญวันเกิดด้วยมือพวกเขาเองหลังจากทดลองเจ็ดแปดครั้งแก้วที่ดูจะเข้ารูปก็สำเร็จพนักงานร้านช่วยปรับแต่งนิดหน่อยเพื่อให้รูปทรงแก้วสมบูรณ์ยิ่งขึ้นหลังจากนั้นยังต้องรอให้ดินแห้งสนิทสี่ห้าวันหลังจากนั้นจึงจะสามารถลงสีได้หลังจากลงสียังต้องนำไปเผารออีกสองสามสัปดาห์พวกเขาจึงจะได้ชิ้นงานสุดท้าย

ครั้งนี้พ่อลูกชำระเงินเพื่อสัมผัสประสบการณ์ในราคา200 กว่าหยวนสุดท้ายได้รับแก้วเล็กๆหนึ่งใบแม้ว่าราคาของสินค้าจะไม่สูงมากนักแต่พ่อและลูกได้ประสบการณ์ที่สนุกสนานไม่เบาทีเดียว

ทำไมวัยรุ่นชอบทำเครื่องปั้นดินเผาเจ้าของร้านเครื่องปั้นดินเผาที่เปิดมา7 ปีท่านหนึ่งบอกเคล็ดลับว่า“ทำให้ใจสงบ” เขากล่าวว่าร้านของตนมีลูกค้าคนหนึ่งเป็นชาวต่างชาติที่ทำงานด้านการแปลและชื่นชอบการทำเครื่องปั้นดินเผาเป็นชีวิตจิตใจด้วยแรงกดดันด้านอาชีพที่ค่อนข้างมากมักจะรู้สึกเครียดแม้แต่เวลาวิ่งก็ไม่สามารถสงบจิตใจได้ภายในหัวสมองมักจะมีแต่เรื่องราววุ่นวายเยอะแยะไปหมดแต่การปั้นเครื่องปั้นดินเผาสามารถทำให้เขาทุ่มสมาธิทั้งตัวทั้งใจได้หลายชั่วโมง

ประเด็นนี้Adia ที่เรียนศิลปะเครื่องปั้นดินเผาจิ่งเต๋อเจิ้นก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกันเธอเห็นว่าการปั้นเครื่องปั้นดินเผาสามารถสงบความกังวลเครียดวุ่นวายใจเป็นสิ่งที่ทำให้ใจสงบได้ซึ่งหาได้ยากทีเดียวเธอกล่าวว่าศิลปะการปั้นสามารถทำให้คนตระหนักถึงชีวิตเช่นตอนปั้นเครื่องปั้นขณะที่คุณกำลังพยายามตั้งใจทำอย่างประณีตเพื่อให้ชิ้นงานออกมาสมบูรณ์แบบที่สุดมักจะเกิดความผิดพลาดขึ้นได้ง่ายแต่หากหยุดทันเวลากลับได้ผลงานที่สมบูรณ์แบบออกมา

จางหย่งเจ้าของร้านเครื่องปั้นดินเผารายหนึ่งในปักกิ่งรู้สึกว่าร้านเครื่องปั้นดินเผามีพลังชีวิตเนื่องจากผู้คนไม่อาจลืมความสนุกเพลิดเพลินที่ได้จาก“การปั้นดิน” และ“ทำหัตถกรรม” ได้แต่ก่อนเขาทำงานในโรงเผาหลังจากลาออกได้เปิดร้านเครื่องปั้นดินเผาที่บ้านเกิดต่อจากนั้นก็มาเปิดร้านเครื่องปั้นดินเผาที่กรุงปักกิ่งเขาได้พบเจอสัมผัสกับคนที่ชอบศิลปะเครื่องปั้นดินเผาจำนวนมากทุกคนต่างกล่าวว่าความรู้สึกในขณะใช้มือสองข้างบีบและคลึงดินเป็นความสุขอย่างหนึ่งจางหย่งพบว่าความสุขเช่นนี้สามารถส่งทอดข้ามรุ่นได้เด็กๆจำนวนไม่น้อยมาเพราะผู้ปกครองเป็นคนพามารู้จักกับศิลปะเครื่องปั้นดินเผาโดยในบรรดาผู้ปกครองเหล่านี้ส่วนใหญ่ตอนเด็กก็ล้วนแต่มีประสบการณ์ในการเล่นปั้นดินพวกเขาอยากให้ลูกได้สัมผัสกับความสุขสนุกสนานในการ“ปั้นดิน”