ร้านกาแฟในเชียงใหม่นิยามแห่งความผ่อนคลาย

เมืองเชียงใหม่เต็มไปด้วยร้านกาแฟมีคำกล่าวยอดฮิตในวงกาแฟไทยว่าร้านกาแฟใดที่สามารถสร้างชื่อเสียงในเชียงใหม่ได้ต่อให้ไปเปิดที่ใดในเมืองไทยก็ตั้งหลักอยู่ได้อย่างไรก็ตามในเชียงใหม่การมีชีวิตที่สุขใจด้วยวิถีแห่งกาแฟสำคัญยิ่งกว่าการสร้างตนให้มีชื่อเสียงร้านกาแฟเปรียบเสมือนงานศิลปะของคอกาแฟพวกเขาไม่ลังเลที่จะแสดงอัตลักษณ์และทัศนคติของตนเอง

ครั้งแรกที่มาเยือนร้านกาแฟที่เมืองเชียงใหม่เราแวะดื่มกาแฟหลายร้านติดต่อกันการแวะเข้าไปในร้านกาแฟสักแห่งเพื่อหลบอุณหภูมิที่สูงจัดสั่งเครื่องดื่มสักแก้วนั่งตากแอร์หรือพัดลมบนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ตามด้วยกาแฟใส่น้ำแข็งสักแก้วรู้สึกว่าชีวิตที่สุขสบายแบบนี้ต้องสิ้นเปลืองคาเฟอีนมากมายอะไรเช่นนี้หากมองว่ากาแฟเป็นเพียงเครื่องมือกระตุ้นสมองให้ตื่นตัวถ้าเช่นนั้นเมืองเชียงใหม่ก็ไม่จำเป็นต้องมีร้านกาแฟมากมายแต่เป็นที่กลับกันอย่างเห็นได้ชัดว่าที่เชียงใหม่เป็นเรื่องการดื่มกาแฟล้วนๆร้านกาแฟดูเหมือนจะหลุดออกจากชีวิตที่รวดเร็วเร่งรีบการรุดหน้าขยายตัวของสินค้าแบรนด์เนมย้อนกลับไปสู่สภาพสังคมดั้งเดิมที่โรแมนติก

เมล็ดกาแฟท้องถิ่นแก้วแรกที่ฉันดื่มคือร้านกาแฟชื่ออาข่าอ่ามา(Akha Ama) เราสั่งกาแฟหมี่ลอ(Meelor) แก้วหนึ่งซึ่งเป็นชื่อของชาวไร่กาแฟอันที่จริงแล้วเป็นชื่อของคุณแม่ของเจ้าของร้านกาแฟแห่งนี้เพื่อเป็นการส่งเสริมเมล็ดกาแฟจากบ้านเกิดของเขาLee จึงก่อตั้งแบรนด์กาแฟนี้ขึ้นในปี2553 และเปิดร้านที่เชียงใหม่ครั้งแรกที่ดื่มMeelor ไม่พบความอัศจรรย์แต่อย่างไรจนกระทั่งทริปกาแฟที่เชียงใหม่ครั้งนี้สิ้นสุดลงจึงได้พบว่ากาแฟที่นี่มักให้ความรู้สึกอย่างหนึ่งคือไม่โฉ่งฉ่างโอ้อวดแต่เป็นเหมือนเพื่อนคนหนึ่งที่มักอยู่เคียงข้างคอยร่วมแบ่งปันชีวิตประจำวันที่เรียบง่ายกับคุณ

ร้านกาแฟSchool ตั้งอยู่นอกตัวเมืองโบราณติดกับทางรถไฟที่นี่เป็นสถานีรถไฟที่ใช้สำหรับการขนถ่ายสินค้าเป็นหลักร้านกาแฟตั้งอยู่ในลานเล็กๆตรงข้ามสถานีรถไฟเจ้าของเป็นคน“ยุคหลัง80” เราเรียกเขาว่าบิ๊กบิ๊กสนทนากับเราในขณะที่มือชงเพียวกาแฟในชีวิตเกือบ40 ปีของเขาผ่านประสบการณ์“หลบหนี” มาสองครั้งครั้งแรก“หนี” เข้าสู่ธุรกิจกาแฟครั้งที่สอง“หนี” ไปที่เชียงใหม่

บิ๊กเป็นชาวกรุงเทพฯเขาเคยไปศึกษาที่ออสเตรเลียจบปริญญาโทด้านการออกแบบเครื่องบินที่นครเมลเบิร์นหลังจากสำเร็จการศึกษาเขากลับมากรุงเทพและเป็นวิศวกรการบินตั้งแต่เรียนหนังสือจนถึงทำงานชีวิตของเขาไม่มีอุปสรรคอะไรมากมายมีรายได้ค่อนข้างดีเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกสับสนหลังจากทำงานได้7 ปีการงานไม่ได้ทำให้เขารู้สึกถึงความสำเร็จเขาอยากแสวงหาชีวิตอีกแบบที่อิสระเสรี

บิ๊กชอบกาแฟตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ออสเตรเลียเขาเลือกเรียนรู้กาแฟในเมืองไทยจากนั้นเปิดร้านกาแฟSchool เป็นของตัวเองในย่านคึกคักของกรุงเทพฯที่เลือกตั้งชื่อSchool เพราะบิ๊กยังคงโหยหาถึงชีวิตวัยเรียนตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมัธยมต้นเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดเขามองว่าร้านกาแฟของเขาน่าจะเป็นสถานที่ซึ่งมอบบรรยากาศอันสุขสบายไร้กังวลให้กับผู้คนเขาจึงตกแต่งภายในร้านให้เหมือนห้องเรียนสมัยเด็กไม่ว่าจะเป็นโต๊ะเก้าอี้ตัวน้อยของเล่นสมุดคัดหนังสือทั้งหมดเป็นแบบย้อนยุคที่ชวนให้คิดถึงช่วงยุค80 - 90

หลังจากเปิดร้านกาแฟของตัวเองแล้วบิ๊กมักจะพูดคุยแลกเปลี่ยนกับพ่อค้าเมล็ดกาแฟและเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟความสนใจเกี่ยวกับกาแฟของเขาไม่ได้หยุดอยู่แค่วิธีชงกาแฟที่ดีเท่านั้นแต่สนใจไปถึงว่ากาแฟที่ดีมาจากที่ใดดังนั้นเขาจึงมักเดินทางจากกรุงเทพฯไปยังไร่กาแฟทางภาคเหนือของไทยเพื่อศึกษาเรียนรู้อยู่บ่อยครั้ง“ผมเริ่มต้นจากร้านกาแฟแล้วมาต่อที่เมล็ดกาแฟสุกเมล็ดกาแฟดิบวิธีแปรรูปต้นกาแฟและการปลูกพืชเกษตรผมอยากย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้นของกาแฟทีละขั้นตอนย้อนกลับสู่ต้นกำเนิดของระบบนิเวศธรรมชาติ” บิ๊กกล่าวนี่คือความทะเยอทะยานและแรงบันดาลใจในการทำกาแฟของเขา

เมื่อ6 ปีก่อนบิ๊กศึกษาไร่เกษตรแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงรายได้พบกับจอมภรรยาคนปัจจุบันของเขาเธอเป็นชาวเชียงใหม่โดยกำเนิดเป็นเจ้าของร้านกาแฟชื่อSimple Happy ซึ่งเป็นวิสัยทัศน์ในชีวิตของเธอด้วยจอมเคยทำงานที่กรุงเทพฯเธอจากกรุงเทพฯกลับมาที่เชียงใหม่เมื่อ10 ปีก่อนและเปิดร้านกาแฟแห่งนี้“ที่จริงแล้วการเปิดร้านกาแฟไม่ใช่เรื่องยากฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับกาแฟมามากมีคนรู้จักที่อยู่ในเส้นสายวงในกาแฟต่างๆแต่ที่ยากคือการเปิดร้านกาแฟในเชียงใหม่เพราะมีร้านกาแฟมากมาย” จอมกล่าว

ท่ามกลางการแข่งขันบิ๊กกับจอมเสาะแสวงหาในแบบฉบับของตัวเองอย่างต่อเนื่องจังหวัดเชียงใหม่ตั้งอยู่ในพื้นที่เขตเขาทางภาคเหนือของประเทศไทยซึ่งเป็นแหล่งผลิตเมล็ดกาแฟชนิดพิเศษของไทยพวกเขาสืบเสาะไปถึงแหล่งที่มาของการผลิตกาแฟสำรวจจากผิวเผินถึงเชิงลึกนี่คือช่องทางการพัฒนาที่ร้านกาแฟสามารถยืนหนึ่งได้ในระยะยาวพวกเขาเสาะหาไปถึงต้นกำเนิดว่าอะไรคือกาแฟที่ดีกว่าร่วมมือกับเกษตรกรผู้ปลูกกาแฟโดยตรงหรือเข้าร่วมในขบวนการปลูกกาแฟจากเมืองย้อนกลับสู่ธรรมชาติจากการเปิดร้านครอบคลุมไปถึงการเพาะปลูกนำค่าอุปโภคบริโภคส่งกลับไปที่เส้นทางการผลิตของเกษตรกรปะทะสังสรรค์กับภูเขาสายน้ำและแผ่นดินสำรวจถึงความเป็นไปได้ของกาแฟท้องถิ่นนี่เป็นเหตุผลสำคัญที่พวกเขาออกจากกรุงเทพฯกลับไปเชียงใหม่

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีคนที่รักกาแฟเช่นเดียวกับบิ๊กและจอมซึ่งเคยทำงานหนักในกรุงเทพฯต่างพากันย้ายมาอยู่เชียงใหม่ในขณะที่แสวงหาความรื่นรมย์ในชีวิตที่ยิ่งกว่านั้นคือพวกเขายังอยากใกล้ชิดกับธรรมชาติด้วยใช้การทำกาแฟเป็นรูปแบบหนึ่งในการสนุกสนานกับชีวิตพวกเขาไม่รีบเร่งไม่เนิบช้าเฉกเช่นเมืองเชียงใหม่แห่งนี้การลิ้มรสกาแฟของที่นี่จะไม่ใช่เพียงแค่วลีซ้ำๆที่กล่าวถึงเมล็ดเปลือกแข็งคาราเมลโกโก้ฯลฯอีกต่อไปกาแฟที่นี่สามารถใช้อารมณ์ในการพรรณนาเช่นรสชาติที่เร่าร้อนอิสระเสรีเป็นกันเองเหมือนคนที่นี่ซึ่งมักมีจังหวะที่เป็นของตัวเอง