มอบให้นักอ่านตัวน้อย (บทความคัดมาบางตอน)

ปิงซิน(5 ตุลาคมพ.ศ. 2443 - 28 กุมภาพันธ์พ.ศ. 2542) เดิมชื่อเสี้ยหว่านหยิงเป็นกวีนักเขียนนักแปลและนักเคลื่อนไหวทางสังคมสมัยใหม่จีนในหนังสือมอบให้นักอ่านตัวน้อยได้รวบรวมจดหมาย29 ฉบับที่ปิงซินเขียนถึงเด็กๆบอกเล่าเรื่องราวการเดินทางไปต่างประเทศและสภาพจิตใจของเธอรวมถึงการสรรเสริญความไร้เดียงสาและธรรมชาติในวาระวันเด็กสากล1 มิถุนายนเราได้คัดเลือกจดหมายฉบับหนึ่งมาลงในนิตยสารแม่น้ำโขงเพื่อเป็นการแบ่งปันให้กับ“นักอ่านตัวน้อย” ผู้มีจิตใจเป็นเด็กตลอดกาล

สวัสดีเพื่อนตัวน้อย

วันนี้เรามาคุยกันด้วยเรื่อง“มิตรภาพ”

คำว่าเพื่อนไม่แบ่งสัญชาติไม่จำกัดอายุไม่มีขอบเขตทางเพศตราบใดที่มีอุดมคติร่วมกันมีความสนใจคล้ายกันมีอารมณ์ร่วมกันมีปณิธานและจิตวิญญาณพ้องกันทั้งหมดเป็นสิ่งที่สามารถยึดโยงกันได้อย่างแนบแน่นมั่นคงบนโลกใบนี้ไม่ว่าจะเป็นการบรรลุอุดมคติอันสูงส่งมากมายหลายประการการสร้างภารกิจที่ยากลำบากการผลิตงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ล้วนเป็นผลสำเร็จที่มาจากมิตรสหายที่มีความปรารถนาเดียวกันมีความพยายามร่วมกันร่วมเรียนรู้ปรึกษาหารือกันตัวอย่างเช่นนี้สามารถพบได้ทุกหนแห่งทั้งในและต่างประเทศในประวัติศาสตร์นับแต่โบราณตราบปัจจุบัน

ขณะเดียวกันไม่เฉพาะคนที่มีบุคลิกคล้ายกันจะเป็นเพื่อนกันได้ง่ายเท่านั้นแต่เพื่อนยังมักจะเป็นเครื่องช่วยเติมเต็มความว่างเปล่าของเธอชดเชยสิ่งที่ขาดตกบกพร่องเพิ่มความลึกซึ้งแห่งจิตวิญญาณถ้าเธอเป็นคนเปิดเผยใจกว้างเธอจะยิ่งยกย่องความอ่อนน้อมถ่อมตนของเพื่อนถ้าเธอเป็นคนกระฉับกระเฉงกระตือรือร้นเธอจะยิ่งชื่นชมในความสุขุมเรียบเฉยของเพื่อนมากขึ้นถ้าเธอเป็นคนที่มีอารมณ์ทุกข์ร้อนอ่อนไหวง่ายเธอจะยิ่งชมชอบความเข้มแข็งร่าเริงของเพื่อนบุคลิกที่แตกต่างกันเป็นดังเครื่องสายพิณพาทย์ที่แตกต่างกันแต่บรรเลงร่วมกันได้อย่างคล้องจองจึงจะสามารถเปล่งเสียงขับขานได้ไพเราะเสนาะโสตราวกับดนตรีจากสวรรค์ 

การคบเพื่อนเป็นศิลปะแบบหนึ่ง

คนที่กระตือรือร้นมีชีวิตชีวาและรุ่มรวยด้วยความเห็นอกเห็นใจมักจะดึงดูดเพื่อนได้มากในขณะที่แม่เหล็กดึงดูดได้เฉพาะเหล็กดวงจันทร์ดึงดูดได้เฉพาะกระแสน้ำทะเลแต่เธอสามารถเลือกคบเพื่อนได้ซึ่งเพื่อนของเธอจะเห็นคุณค่าในมิตรภาพของเธอเพิ่มเป็นเท่าตัวอย่าคิดแค่ว่าจะได้อะไรจากเพื่อนแต่ต้องคิดว่าเพื่อนของเธอจะได้อะไรจากเธอบ้างการขยันไถหว่านจึงจะมีผลเก็บเกี่ยวผู้ที่รู้จักเสียสละจึงควรค่าแก่การได้รับ

มิตรภาพเป็นยากล่อมประสาทเป็นยาชูกำลัง

คนที่ทำให้เธอตกต่ำหดหู่ใจนั่นไม่ใช่เพื่อนที่ดีของเธอขณะเดียวกันเธอควรเตือนตนเองด้วยว่าเธอทำให้เพื่อนกระฉับกระเฉงตื่นตัวใฝ่ก้าวหน้าบ้างหรือไม่

มิตรภาพเป็นประภาคารกลางทะเลเป็นโอเอซิสบนทะเลทราย

เมื่อหัวใจของเธอล่องลอยอยู่ปากทางแม่น้ำสามแพร่งระหว่าง“เหตุผล” และ“ความปรารถนา” ด้วยกระแสคลื่นที่ถาโถมหินโสโครกที่ขรุขระเธอต้องมองหาลำแสงน้อยๆที่ซ่อนอยู่ในตัวเพื่อนเพื่อช่วยส่องแสงนำทางเมื่อเธอสะดุดล้มลุกคลุกคลานร้อนรนแหนงหน่ายกับเส้นทางชีวิตเมื่อการทำงานหนักของเธอภารกิจที่เธอแบกรับไม่ได้รับการตอบแทนและสนับสนุนเธอควรรีบไปหยุดพักที่ศาลาใต้ร่มเงาไม้ของเพื่อน  ดื่มธารน้ำอันแสนหวานเพื่อชำระล้างตะกอนอันขุ่นมัว...

เพื่อนๆตัวน้อยเอ๋ยบนถนนแห่งชีวิตแม้ว่าเราจะออกเดินทางตามลำพังแต่จะมีเพื่อนที่ดีมากมายทยอยเข้าร่วมสมทบในระหว่างทางก่อตัวเป็นขบวนที่พร้อมเพรียงจับมือเคียงบ่าเคียงไหล่กันมุ่งหน้าไปด้วยความสนุกเบิกบานซึ่งทำให้เราสามารถเอาชนะหนทางชีวิตที่สูงชันขรุขระคดเคี้ยวได้ลืมสิ้นถึงความเหนื่อยล้าอ่อนเพลียจากการเดินทางอันยาวนานแล้วเราจะขอบคุณต่อความสัมพันธ์เช่นนี้ของมนุษย์ในโลกใบนี้ได้อย่างไรหรือว่านี่คือวาสนา

ขอปรารถนาให้เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉันชั่วนิรันดร์

ปิงซิน

 22 ธันวาคมพ.ศ. 2485