ร้านเล็กเมืองเฉวียนโจวที่มีรากฐานมาจากวัฒนธรรมท้องถิ่น

เดินไปบนถนนจงซานจงลู่ของเมืองเฉวียนโจวมณฑลฝูเจี้ยนผ่านโบสถ์คริสเตียนเฉวียนหนานเดินไปทางทิศใต้ผ่านอีก2 ทางแยกจะถึงชุมชนเหอผิงซึ่งเป็นที่ตั้งของซอยเฉิงเทียน

ชุมชนแห่งนี้กล่าวได้ว่าเป็น“กึ่งเมืองกลิ่นหอมจากครัวกึ่งเมืองเทวดา” อันสะท้อนภาพของเมืองโบราณในชุมชนมีร้านค้าเล็กๆหลายแห่งที่สืบทอดมาแต่บรรพบุรุษไม่ว่าคุณอยากจะรับประทานซุปถั่วลิสงร้อนๆสักชามหรือซื้อธูปสักกำเพื่อไปกราบไหว้ทั้งหมดนี้สามารถไปถึงได้แค่เดินเท้าเพียงไม่กี่ก้าว

อาเหมยกับย่าซานสามีของเธอเปิดร้านเป็นพื้นที่คอมเพล็กซ์ในซอยเฉิงเทียนบนชั้น1 เป็นร้านหนังสือ“พื้นที่ผู้มีใจรัก” ซึ่งมักจัดนิทรรศการและเป็นที่ชุมนุมสังสรรค์ส่วนบนชั้น2 เป็นร้านกาแฟ“ปลาปาลัง” พื้นที่ทั้งสองชั้นรวมกันแล้วไม่เกิน200 ตารางเมตรแต่รายละเอียดของพื้นที่เผยให้เห็นสไตล์ฝูเจี้ยนวิถีชีวิตหมิ่นหนานกับการออกแบบร่วมสมัยแม้จะซ่อนตัวอยู่ในซอยลึกแต่ที่นี่ยังคงมีลูกค้าเข้าออกคึกคัก

บูรณาการเข้ากับชุมชน

“ปาท่องโก๋อัฟโฟกาโต(Affogato) ซึ่งมีส่วนผสมของปาท่องโก๋ทอดสดใหม่ไอศกรีมกับกาแฟเอสเปรสโซเป็นเครื่องดื่มสูตรพิเศษยอดนิยมของร้านกาแฟปลาปาลัง

เครื่องดื่มสูตรพิเศษที่ได้รับความนิยมเป็นที่ร้อนแรงบนโซเชียลนี้มีจำหน่ายในเวลาจำกัดช่วงเวลาที่ให้บริการขึ้นอยู่กับเวลาตั้งกระทะทอดของร้าน“ปาท่องโก๋บ้านอาซือ” ที่ตั้งอยู่ในซอยหวังลี่ชินเจ้าของร้านปาท่องโก๋เป็นเพื่อนบ้านรายแรกในซอยเฉิงเทียนที่แสดงน้ำใจไมตรีต่ออาเหมยเพราะทั้งคู่เป็นคนต่างถิ่นที่มาตั้งรกรากที่เมืองเฉวียนโจวจึงมีความเห็นอกเห็นใจกันโดยปริยาย

ในปีพ.ศ. 2558 อาเหมยเปิดร้านขายสินค้าแฟชั่นในซอยซึ่งเข้ากันไม่ได้กับชุมชนเก่าแห่งนี้เพื่อนบ้านต่างแอบคาดเดาวันที่ร้านนี้จะปิดตัวลงแต่อาเหมยกลับเลือกที่จะผสมผสานปรับตัวเข้ากับชุมชนในซอยปีที่สองหลังจากเปิดร้านอาเหมยกับเพื่อนๆของเธอวางแผนจัดนิทรรศการภาพถ่ายโดยนำเสนอ“มุมมอง” ชีวิตประจำวันที่เต็มไปด้วยความรู้สึกถึงกลิ่นอายวิถีดั้งเดิมเช่นร้านปาท่องโก๋ร้านซุปถั่วลิสงร้านธูปเทียนกระดาษทองฯลฯด้วยนิทรรศการภาพถ่ายนี้อาเหมยยังได้พาเพื่อนบ้านของเธอออกรายการโทรทัศน์ด้วย

เมื่อต้นปีพ.ศ. 2560 ร้านตัดผมท้ายซอยที่เปิดมากว่า70 ปีกำลังจะปิดตัวลงอาเหมยตกปากรับช่วงต่อร้านตัดผมที่มีเก้าอี้เหล็กหล่อเพียงสองตัวโดยไม่ต้องคิดมากแถมยังเชิญช่างเจิ้งที่วางแผนจะปิดร้านตัดผมนี้ให้มาประจำการอยู่“พื้นที่ผู้มีใจรัก” ซึ่งช่างเจิ้งสามารถให้บริการต่อไปได้โดยถ้ามีชาวบ้านต้องการตัดผมเพียงแค่ให้การนัดหมายล่วงหน้า

“ถนนตรอกซอกซอยในเฉวียนโจวเต็มไปด้วยวัฒนธรรมความตั้งใจดั้งเดิมของการเปิดร้านในชุมชนเก่าคือต้องการบูรณาการสุนทรียศาสตร์วัฒนธรรมและศิลปะร่วมสมัยหลอมรวมเข้ากับชีวิตประจำวันอันรุ่มรวยผ่านพื้นที่ของเรา” อาเหมยกล่าว

ร้านเล็กๆจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง

ในช่วงสองปีที่ผ่านมาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเฉวียนโจวได้รับความนิยมมากกระแสนิยมบนออนไลน์ไม่เพียงการแชร์ความประทับใจต่อเมืองโบราณของนักท่องเที่ยวจำนวนนับไม่ถ้วนเท่านั้นแต่การเปลี่ยนแปลงของฐานลูกค้ายังเป็นสิ่งที่ทำให้อาเหมยเกิดความคิดที่จะต้องปรับปรุงเนื้อหาของพื้นที่อย่างเร่งด่วน

อาเหมยประเมินว่าพื้นที่ชั้น1 ที่ขายหนังสือประเภทศิลปะและเสื้อผ้าแบรนด์ดีไซเนอร์มีราคาที่ค่อนข้างสูงซึ่งลูกค้ามาใหม่อาจรับราคานี้ไม่ได้ด้วยเหตุนี้เธอจึงขยายหมวดหมู่หนังสือให้ครอบคลุมถึงพื้นที่ประเภทวรรณกรรมสังคมศาสตร์ดนตรีและภาพยนตร์ในหมวดหมู่เสื้อผ้าเพิ่มเสื้อทีเชิ้ตที่ดูดีมีคุณภาพและสื่อถึงวัฒนธรรมหลังจากปรับเปลี่ยนลูกค้าที่มาร้านกาแฟบนชั้น2 จะแวะเวียนอยู่ที่ชั้น1 มากขึ้นกลุ่มลูกค้าที่ชื่นชอบศิลปะวรรณกรรมและสังคมศาสตร์ค่อยๆก่อเกิดพื้นที่การบริโภคที่กว้างขึ้นการหลั่งไหลเข้ามาของผู้คนอย่างต่อเนื่องจึงมีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนไปสู่ยอดขายที่เพิ่มขึ้นของร้านค้าขนาดเล็กแห่งนี้

 “บนพื้นที่หนึ่งอันที่จริงถ้าหากอาศัยแค่การสัญจรของลูกค้าที่มาถ่ายรูปเช็คอินคงยากที่จะดำรงคงอยู่ได้

ในระยะยาวต่อจำนวนคลิกที่เกิดจากภาพถ่ายท่าโพสหวือหวาเหล่านี้เราจำเป็นต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจนทบทวนความต้องการบรรยากาศของพื้นที่ที่มีอย่างแท้จริง” อาเหมยรู้สึกโชคดีแม้ในช่วงวันหยุดที่วุ่นวายแขกหลายโต๊ะในพื้นที่ยังคงจดจ่ออยู่กับการอ่านหนังสือดื่มกาแฟแบบสบายอารมณ์

ถ้าหากว่าปฏิเสธการโพสท่าถ่ายรูปในพื้นที่ถือเป็น“วิธีการลบ” ในการบริหารแล้วการวางแผนงานอีเวนต์ควรถือเป็น“วิธีบวก” ด้วยสาระที่แตกต่างจากร้านหนังสือทั่วไป“พื้นที่ผู้มีใจรัก” จึงกลายเป็น“ห้องรับแขกวัฒนธรรมเฉวียนโจว” ทำให้เกิดการสนทนาโต้ตอบระหว่างวัฒนธรรมท้องถิ่นกับโลกภายนอก

ลงหลักปักฐาน

เมื่อปลายปีที่แล้วอาเหมยและย่าซานวางแผนจัดกิจกรรมแฟลชม็อบกาแฟจัดฉากสถานที่ด้วยโคมไฟเสือมังกรซึ่งทำโดยปรมาจารย์จวงเวินเจียจากเขตถงอานเซี่ยเหมินในวันเปิดงานกิจกรรมโคมไฟเสือมังกรเหล่านั้นได้รับความนิยมอย่างรวดเร็วบนสื่อโซเชียลทำให้อาจารย์จวงได้รับออเดอร์และการกดไลท์ที่มั่นเหมาะระดับหนึ่งก่อนหน้านี้พวกเขาดำเนินโครงการ“ร้านกาแฟเคลื่อนที่” โดยเชิญชวนให้ชาวบ้านในท้องที่มาลิ้มลองเพื่อให้กลิ่นหอมของกาแฟขจรไปตามท้องถนนในเมืองเล็กบริเวณใต้ต้นไทรในวัดวาอาราม

ทุกวันนี้ไม่ว่าจะจัดนิทรรศการนอกพื้นที่หรือไปท่องเที่ยวต่างเมืองอาเหมยติดนิสัยที่จะไปดูสภาพความคงอยู่ของร้านค้าในชุมชนท้องถิ่นนานวันผ่านไปจึงกลายเป็นมาตรฐานการเยี่ยมชมร้านค้าของเธอเอง“เมื่อเทียบกับพื้นที่ที่สมบูรณ์แบบแล้วฉันกลับชอบพื้นที่ที่มีจิตวิญญาณของสถานที่มากกว่า”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาหลายคนเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับ“วัฒนธรรมท้องถิ่น” ให้ความสนใจกับชุมชนการสัมผัส

ประสบการณ์ด้วยตัวเองทำให้อาเหมยค้นพบว่าแท้จริงแล้วการลงหลักปักฐานในชุมชนนั้นยากยิ่งกว่า“การใส่ใจชุมชน” อาเหมยเชื่อว่าการพัฒนาวัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นการกระทำจากล่างขึ้นบนวัฒนธรรมท้องถิ่นควรเป็นวัฒนธรรมที่เติบโตขึ้นมาจากผืนแผ่นดิน“การส่งออกวัฒนธรรมท้องถิ่นเป็นสิ่งที่ไม่ควรและไม่สามารถลดทอนย่นย่อเหลือเพียงแค่สัญลักษณ์เมืองอย่างเช่นเฉวียนโจวซึ่งมีวัฒนธรรมท้องถิ่นที่เข้มแข็งอยู่แล้วถ้าหากเราทำอะไรเพียงแค่ผิวเผินโดยไม่มีการสำรวจและขุดค้นอย่างจริงจังเป็นการยากที่จะหยั่งรากฝังลึกลงในดินแดนแห่งนี้ได้”