รสชาติงานเลี้ยงชนบท

ถ้าหากคุณอยากสัมผัสบรรยากาศการรับประทานอาหารพร้อมหน้าของคนฮกเกี้ยนงานเลี้ยงชนบทเป็นตัวเลือกที่ไม่เลวงานเลี้ยงรวมญาติในธีมบรรพชนเชื่อมโยงความสัมพันธ์ของตระกูลในมิติที่กว้างกว่าและยังเป็นที่พึ่งที่มั่นคงในชีวิตประจำวันของคนท้องถิ่น

หงเส้าเจี๋ยพ่อครัวชนบทมืออาชีพบอกฉันว่าตั้งแต่เดือนที่10 ตามปฏิทินจันทรคติจนถึงตรุษจีนท้องถิ่นฮกเกี้ยนใต้(โดยทั่วไปหมายถึงพื้นที่ทางตอนใต้ของมณฑลฝูเจี้ยน) เข้าสู่ช่วงที่มีงานเลี้ยงชนบทกันอย่างสุดคึกคักเขาเชิญผมไปร่วมงานเลี้ยงชนบทซึ่งจะจัดขึ้นในอีกไม่กี่วันข้างหน้าที่ตำบลกวานเฉียวเมืองฉวานโจวโดยธีมของงานเลี้ยงชนบทครั้งนี้คือการฉลองศาลเจ้าบรรพชนหลังใหม่นับเป็นงานเลี้ยงขนาดใหญ่ที่มีโต๊ะจีนมากถึง190 โต๊ะ

ฉันมาถึงหมู่บ้านซานหลินในตำบลกวานเฉียวล่วงหน้าหนึ่งวันจึงได้รู้ว่าฉันมาทันช่วงเวลาสำคัญที่พบได้ยากในรอบศตวรรษแล้วสกุลแซ่ที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านคือแซ่ลิ้มศาลเจ้าบรรพชนแซ่ลิ้มที่สร้างเมื่อปีพ.ศ. 2488มีโครงสร้างเป็นครึ่งดินครึ่งไม้และเนื่องจากในช่วงนั้นขาดทุนทรัพย์จึงสร้างได้เพียงครึ่งเดียวความคิดที่จะสร้างศาลเจ้าบรรพชนที่สง่างามขึ้นใหม่จึงเป็นความปรารถนาของสมาชิกตระกูลลิ้มมาหลายชั่วรุ่นคนในที่สุดปี2565 จึงมีชาวบ้านคนหนึ่งเป็นผู้นำในการบริจาคเงินโดยหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาชักชวนผู้คนร่วมกันสร้างศาลเจ้าบรรพชนขึ้นใหม่พิธีเฉลิมฉลองซึ่งเริ่มกันตั้งแต่บ่ายของวันนั้นไปจนถึงเช้าของวันถัดไปโดยมีพิธีการฉลองตลอดทั้งคืนกระทั่งสิ้นสุดด้วยงานเลี้ยงชนบทตอนเที่ยงของวันถัดไป

ฉันเห็นทั้งหมู่บ้านดื่มด่ำอยู่กับบรรยากาศแห่งความสุขเกษมเปรมปรีดิ์บนลานกว้างถูกใช้เป็นสถานที่ตั้งเต็นท์โครงเหล็กหลังคาสีแดงเป็นการชั่วคราวภายในมีโต๊ะกลมเรียงรายแถวซึ่งจะเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงชนบทในวันรุ่งขึ้นหงเส้าเจี๋ยกำลังเตรียมอาหารบางอย่างอยู่ที่ห้องครัวภายในเต๊นเขาเป็นคนสือซือเมืองฉวานโจวเกิดในปีพ.ศ. 2527 ไปเรียนทำอาหารเมื่ออายุ18 ปีเดิมทำงานในภัตตาคารแต่ในยามว่างจะมาช่วยคนอื่นทำครัวชนบทเพื่อหารายได้พิเศษต่อมาเขาพบว่าครัวชนบทไปได้ดีมีรายได้สูงกว่าจึงก่อตั้งทีม“จัดเลี้ยงนอกสถาน” ของตัวเองขึ้นโดยรับทำเฉพาะงานเลี้ยงชนบท

สำหรับงานเลี้ยงขนาดใหญ่เช่นนี้อะไรคือสิ่งที่ยากที่สุดในการควบคุมคำตอบของหงเส้าเจี๋ยคือความเร็วและจังหวะในการเสิร์ฟอาหาร“งานเลี้ยงพรุ่งนี้ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งเราต้องเสิร์ฟอาหาร12 จานเท่ากับต้องใช้เวลาปรุงอาหาร8 นาทีต่อจาน” ดังนั้นอาหารบางจานจึงต้องทำเสร็จล่วงหน้าเช่นแพะตุ๋นในหม้อที่เรียงรายอยู่ตรงนี้พรุ่งนี้ก่อนเสิร์ฟก็เพียงแค่อุ่นร้อนในหม้อนึ่งแน่นอนว่ารสชาติอาจไม่เป็นที่น่าพอใจเท่ากับปรุงสดๆแต่หงเส้าเจี๋ยมีวิธีการของเขาที่จะช่วยชดเชย“ต้องปรุงเนื้อแพะทั้งหมด450 กิโลเราจะแบ่งเป็น5 หม้อพ่อครัวบางคนอาจแบ่งปรุงแค่3 หม้อซึ่งจริงๆแล้วก็พอได้แต่การปรุงในปริมาณน้อยลงจะช่วยให้น้ำที่เข้มข้นเข้าเนื้อได้ที่แขกเหรื่อเจ้าภาพจะรู้สึกได้ว่าเนื้อรสชาติอร่อย”

หงเส้าเจี๋ยเอาเมนูอาหารสำหรับวันถัดไปให้ฉันดูฉันออกจะประหลาดใจเมนูอาหารไม่ได้เริ่มที่ออเดิร์ฟเย็นไปจนถึงของหวานตามที่ฉันจินตนาการไว้อย่างสิ้นเชิงหงเส้าเจี๋ยอธิบายให้ฉันฟังว่าเนื่องจากเป็นฤดูหนาวคนทางนี้นิยมทานอาหารร้อนดังนั้นเมนูแรกที่เป็น“อาหารจานเย็น” อันที่จริงในนี้จะมีน้ำพะโล้อุ่นร้อนโดยเมนูอาหารทั้งหมดในงานเลี้ยงนี้จะเป็นประเภทนึ่งตุ๋นและน้ำแกงไม่มีเมนูผัดเพราะจานผัดมักจะเย็นง่ายเมื่อยกเสิร์ฟสำหรับเมืองฉวานโจวอาหาร3 จานที่ต้องมีในทุกงานเลี้ยงได้แก่ปลากุ้งและปูดังนั้นไฮไลท์ของงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้คืออาหารทะเล

เมื่อราตรีกาลมาเยือนในหมู่บ้านกลับคึกคักยิ่งกว่าแม้ว่าจะไม่เข้าใจบทสนทนาในภาษาฮกเกี้ยนใต้ของผู้คนแต่ฉันก็สัมผัสได้ถึงบรรยากาศแห่งความสุขที่ไม่ได้เห็นมานานทำให้ฉันแอบตั้งตารองานเลี้ยงที่จะมาถึงในวันรุ่งขึ้น

เมื่อเราไปที่โรงครัวอีกครั้งตอนประมาณ10.00 น. ของวันรุ่งขึ้นมันเป็นภาพของความโกลาหลอลหม่านพ่อครัวทีมหั่นกำลังสับเป็ดย่างตรงหน้าคุณป้าที่เป็นทีมจัดใส่จานมีหม้อตุ๋นเรียงรายนับร้อยหม้อพวกเธอต้องใส่เห็ดมอเรลทีละดอกลงหม้อตักซุปไก่ออกมาแล้วนึ่งบนรังถึงนอกจากนี้ยังมีจานเปล่าอีกจำนวนมากที่รอการใช้งานไฟประดับหลากสีสันถูกนำขึ้นประดับประดาไว้แล้วส่งประกายแสงสีวับวาวเวลาประมาณ12.30 น. กุ้งล็อบสเตอร์ทั้งหมดถูกนำลงหม้อนึ่งทีมหม้อไฟแปดชุดพร้อมกันเร่งไฟแรงในห้องครัวปกคลุมไปด้วยหมอกควันของไอน้ำฉากราดน้ำมันลงบนกุ้งมังกรนั้นเป็นที่ตื่นตาน่าชมมากกุ้งมังกรสีแดงสดหลายร้อยจานจัดรอยู่บนโต๊ะเป็นชุดๆพ่อครัวถือตะหลิวราดน้ำมันร้อนๆลงบนเนื้อกุ้งทีละจานส่งเสียง“เปรี๊ยะๆ”ควันสีขาวลอยฟุ้งตามมาด้วยกลิ่นหอมของกระเทียมสับ

พวกเรานั่งที่โต๊ะงานเลี้ยงร่วมกับชาวบ้านรู้สึกได้ถึงความคล่องแคล่วรื่นไหลตลอดงานอาหารที่ปรุงเสร็จถูกยกขึ้นเสิร์ฟถึงโต๊ะในทันทีมันยังร้อนกรุ่นเมื่อส่งเข้าปากอาหารในจานถูกจัดสรรหมดไปไม่นานอาหารจานถัดไปก็ถูกเสิร์ฟตามมา

หงเส้าเจี๋ยกล่าวว่าการเป็นพ่อครัวชนบทเป็นสิ่งที่เติมเต็มความสำเร็จเคยมีพ่อครัวทุ่มเทกับงานเลี้ยงชนบทแต่ไม่ได้เงินตอบแทนเจ้าภาพจะจับไก่ตัวหนึ่งหรือหั่นหมูชิ้นหนึ่งมอบให้พ่อครัวชนบท“พ่อครัวชนบทได้กำไรอะไรหรือ”“ได้กำไรจากมิตรสัมพันธ์ได้กำไรจากน้ำใจคนและที่สำคัญที่สุดได้กำไรจากความสุขอิ่มเอมใจ”